Της Χριστίνας Καζανιάτορα.
Δε γνώρισα ερωτευμένο άνθρωπο που να κολυμπάει στην ηρεμία και να κρατάει αξιοπρέπεια στα συναισθήματά του.
Που να μη φωνάζει ολόκληρος τι νιώθει, τι αντάρα κυριεύει την καρδιά του.
Ποιος μπορεί να βάζει σε καλούπι το συναίσθημά του;
Εγώ ούτε τσαγκάρης είμαι για να ξέρω, ούτε οικοδόμος για να γνωρίζω από καλούπια.Και καθόλου δε με αφορούν οι αξιοπρέπειες στον έρωτα.
Όπου αγαπάω, λατρεύω και εκεί που φτύνω δεν φιλάω.
Όταν θα πω φεύγω, έχω ήδη φύγει…Και όταν θα σου πω είμαι ερωτευμένη μαζί σου είμαι μέχρι εκεί, που δεν παίρνει άλλο.
Εκεί που δεν γνωρίζουν ούτε από την νηνεμία της καρδιάς, ούτε από όρια και μέτρα, ούτε από λογικές, ούτε από καλούπια.
Ούτε και από την αγαπημένη σου φράση *σαν την υπομονή μωρό μου δεν έχει…
Υπομονή κάνω, όταν με πονάει το δόντι μου και ξέρω πως αύριο, θα πάω στον γιατρό και θα γίνω καλά.
Υπομονή κάνω, όταν έχω μια δύσκολη μέρα να βγάλω σε πέρας και ξέρω πως θα περάσει, θα ξημερώσει αύριο μια άλλη, καινούργια ημέρα.
Υπομονή κάνω, όταν αυτόν το μήνα ξέμεινα από λεφτά, γιατί φάνηκα κομμάτι χουβαρντού και τα έφαγα όλα, μα τον άλλον μήνα θα τα φέρω σε ρέγουλα και πάλι.
Στο ότι μου λείπεις…
Στο ότι σε θέλω, σε χρειάζομαι.
Στο ότι αποζητώ το άγγιγμα σου.
Να σε δω, να μυρίσω τ΄άρωμα σου, να με κρατάς αγκαλιά και να σε κοιτάζω από απόσταση αναπνοής, τόση όση ένα δευτερόλεπτο προτού σε φιλήσω…
Υπομονή;
Όχι δεν μπορώ να κάνω. Αν το μπορούσα δεν θα ήμουν ερωτευμένη μαζί σου, έτσι απλά.
Και τώρα…Τώρα που στα είπα και σαν να ξελάφρωσα λιγάκι, ξέρεις τι άλλο θα ήθελα;
Να έκλαιγα, αγκαλιά σου, πολύ όμως.
Πάλι εκεί καταλήγουν όλα…
Κοντά σου, μαζί σου, στην αγκαλιά σου.
… θέλω να σε ακούσω, να κάνω υπομονή…
Θα προσπαθήσω, ναι. Μάλλον δηλαδή. Βρίσκομαι σε μονόδρομο άλλωστε. Μόνο μπροστά έχω να πάω.
Και τώρα…Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όχι δεν θα κάνω!
Έχω και αυτό το κουσούρι με τον αυθορμητισμό μου βλέπεις, που τον οδηγεί εκεί που του φωνάζει η καρδιά και όχι η λογική.
Σκέφτομαι γιατί μ αγαπάς. Με αγαπάς για αυτό που είμαι.
Τι είμαι ξέρεις καλά.
Είμαι απόλυτη, κτητική, ερωτευμένη πολύ. Τραγικά πολύ.
Και δεν θα κάνω υπομονή, δεν θα βάλω μέτρο σε ότι νοιώθω, δεν θέλω και δεν μπορώ να έχω μέτρο, ούτε κανόνες θέλω, ούτε όρια για σένα θέλω να έχω.
Για αυτό, μη μου ξαναπείς να κάνω υπομονή.
Στον απόηχο όσων είπαμε συμφωνώ πως η υπομονή είναι ένα μεγάλο προσόν!
Των αθανάτων και των μη ερωτευμένων.
Μα εγώ…εγώ δεν είμαι τίποτα απ’ αυτά τα δύο!
Τι είμαι ξέρεις καλά.
Είμαι απόλυτη, κτητική, ερωτευμένη πολύ. Τραγικά πολύ.
Και δεν θα κάνω υπομονή, δεν θα βάλω μέτρο σε ότι νοιώθω, δεν θέλω και δεν μπορώ να έχω μέτρο, ούτε κανόνες θέλω, ούτε όρια για σένα θέλω να έχω.
Για αυτό, μη μου ξαναπείς να κάνω υπομονή.
Στον απόηχο όσων είπαμε συμφωνώ πως η υπομονή είναι ένα μεγάλο προσόν!
Των αθανάτων και των μη ερωτευμένων.
Μα εγώ…εγώ δεν είμαι τίποτα απ’ αυτά τα δύο!
αναπνοές
