Mια-δυο ώρες πριν από την
επιβίβασή μου σε μια πτήση από το Λος Άντζελες στο Μιλάνο, σχετικά
πρόσφατα, αποφάσισα να «τσιμπήσω κάτι» στο χώρο αναμονής του
αεροδρομίου, γνωρίζοντας ότι το δείπνο μου θα αργούσε αρκετές ώρες. Το
μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα άδειο τραπέζι, όμως παρατήρησα πως τρεις
άλλοι ταξιδιώτες, έτρωγαν σε διαφορετικά τραπέζια ο καθένας μόνος του.
Χωρίς πολλή σκέψη, στριμώχτηκα πίσω από έναν από αυτούς και τον ρώτησα:
"Μήπως θα θέλατε να κάτσετε μαζί μου;"
Ένας αξιόλογος κύριος, ίσως λίγο έκπληκτος, αλλά αρκετά πρόθυμος, σηκώθηκε από τη θέση του και μου αποκρίθηκε, «Γιατί όχι;», μαζεύοντας ταυτόχρονα το πιάτο και το ποτήρι με το κρασί του. Κοιτάζοντας προς τα δεξιά μου, το μάτι μου έπιασε την γυναίκα που καθόταν μόνη, οπότε την κάλεσα και αυτή χωρίς δισταγμό. Πολύ γρήγορα, και η τρίτη πλευρά του τραπεζιού είχε καταληφθεί. Ήταν φανερό όμως ότι έπρεπε να προσκληθεί και ο τελευταίος ταξιδιώτης στο τραπέζι, και έτσι, έκανα για άλλη μια φορά την ερώτησή μου. "Ω, φαίνεται λίγο συνωστισμένο» αποκρίθηκε. Tα τραπέζια που υπήρχαν ήταν μικρότερα από ένα συνηθισμένο τραπέζι τεσσάρων ατόμων, αλλά χαμογελώντας του είπα: «Πάντα υπάρχει χώρος για έναν ακόμα." Ήταν επιφυλακτικός, αλλά του «άφησα την πόρτα ανοιχτή» ώστε αν αλλάξει γνώμη να νοιώθει ευπρόσδεκτος να κάτσει μαζί μας.
Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, και ενώ ανταλλάσσαμε απόψεις οι τρεις μας, ο τέταρτος ταξιδιώτης εμφανίστηκε. Κρατούσε στα χέρια του το πιάτο και το ποτήρι του, και απρόσκοπτα ενσωματώθηκε σε αυτό που μέχρι τώρα είχε εξελιχθεί σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μέσα σε λιγότερο από τριάντα λεπτά, είχαμε μάθει για μια έρευνα σχετική με τα βλαστοκύτταρα στην περιοχή του Τέξας, για τα θεσμοθετημένα τυχερά παιχνίδια στην Ιταλία, για την ανατροφή ενός εφήβου από το Βιετνάμ από μια ανύπαντρη μητέρα, πώς να επενδύσουμε σ’ ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα αμοιβαίων κεφαλαίων, για γυρίσματα ταινιών στα νότια του Tyrols της Ιταλίας, και τις δυνατότητες της νέας παγκόσμιας συνειδητότητας για θετική επίδραση στη ζωή μας.
Αυτός είναι ο «ζωντανός» ακτιβισμός.
Αυτή είναι η «ζωντανή» μεταμόρφωση.
Έτσι γίνεται.
Αυτή είναι η ευκαιρία να αποδεχτείς, να ενσωματώσεις και να ζήσεις την ιδέα ότι όλοι είμαστε μια ανθρώπινη φυλή, χωρίς ψευδή εμπόδια και διαχωρισμούς.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο της δημιουργίας και της εξάσκησης νέων συμπεριφορικών μοτίβων που μας οδηγούν έξω από την συνηθισμένη καθημερινότητά μας. Ωστόσο, μας δίνουν τη δυνατότητα να ανταμειφθούμε έτσι όπως δεν το περιμένουμε: η δημιουργία νέων διαπροσωπικών σχέσεων, επαφών, η ανταλλαγή ιδεών, και το βίωμα της χαράς που βασίζεται περισσότερο στις ομοιότητες παρά στις διαφορές μας, στην σύνδεση παρά στην αποσύνδεση, μας ενώνουν μέσα σ’ ένα πλαίσιο δημιουργικής ασφάλειας παρά στείρου υπερπροστατευτισμού. (Αυτό θέτει το εξής ερώτημα: Ο αδυσώπητος αγώνας μας για την επίτευξη πολιτικά ορθής «ασφάλειας» έκανε κάποιον από όλους μας να νιώθει τελικά προστατευμένος και ασφαλής, ώστε να αναπτύξει το δυναμικό του; Ή μήπως αυτή η «ψευτο-ασφάλεια» είναι μια μεγαλόπνοη αλλά αναποτελεσματική ιδέα, αφού τελικά αυξάνει την αίσθηση ανασφάλειας και φόβου;)
Αλλά παρεκκλίνω ...
Ποια είναι λοιπόν είναι η ουσία του θέματος;
Οι πολυάριθμες, υπέροχες προσπάθειες, που πολλοί από εμάς έχουν συμμετάσχει ή έχουν ιδρύσει, μας έχουν μετακινήσει συλλογικά προς ένα νέο κόσμο του οποίου το όραμα μεταφέρουμε όλοι μέσα μας. Οι προσπάθειες αυτές μας τρέφουν, μας κινούν, μας διαμορφώνουν, ενισχύοντας τις θετικές αλλαγές και φέρνοντάς μας πιο κοντά στον σκοπό της ζωής μας.
Το ερώτημα λοιπόν, έχει ως εξής: Πώς υιοθετούμε αυτά τα υψηλής δόνησης οράματα, ώστε να τα βιώνουμε στις απλές, καθημερινές μας στιγμές; Πώς μπορούμε, συλλογικά και ατομικά, να μετακινούμε το δείκτη πορείας της ζωής μας -μία μοίρα τη φορά- ώστε όπως τα πλοία στη θάλασσα, να κάνουμε μικρές και σταδιακές αλλαγές στην κατεύθυνσή μας καταλήγοντας σε ένα πολύ διαφορετικό σημείο στον ορίζοντα;
Ένας αξιόλογος κύριος, ίσως λίγο έκπληκτος, αλλά αρκετά πρόθυμος, σηκώθηκε από τη θέση του και μου αποκρίθηκε, «Γιατί όχι;», μαζεύοντας ταυτόχρονα το πιάτο και το ποτήρι με το κρασί του. Κοιτάζοντας προς τα δεξιά μου, το μάτι μου έπιασε την γυναίκα που καθόταν μόνη, οπότε την κάλεσα και αυτή χωρίς δισταγμό. Πολύ γρήγορα, και η τρίτη πλευρά του τραπεζιού είχε καταληφθεί. Ήταν φανερό όμως ότι έπρεπε να προσκληθεί και ο τελευταίος ταξιδιώτης στο τραπέζι, και έτσι, έκανα για άλλη μια φορά την ερώτησή μου. "Ω, φαίνεται λίγο συνωστισμένο» αποκρίθηκε. Tα τραπέζια που υπήρχαν ήταν μικρότερα από ένα συνηθισμένο τραπέζι τεσσάρων ατόμων, αλλά χαμογελώντας του είπα: «Πάντα υπάρχει χώρος για έναν ακόμα." Ήταν επιφυλακτικός, αλλά του «άφησα την πόρτα ανοιχτή» ώστε αν αλλάξει γνώμη να νοιώθει ευπρόσδεκτος να κάτσει μαζί μας.
Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, και ενώ ανταλλάσσαμε απόψεις οι τρεις μας, ο τέταρτος ταξιδιώτης εμφανίστηκε. Κρατούσε στα χέρια του το πιάτο και το ποτήρι του, και απρόσκοπτα ενσωματώθηκε σε αυτό που μέχρι τώρα είχε εξελιχθεί σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μέσα σε λιγότερο από τριάντα λεπτά, είχαμε μάθει για μια έρευνα σχετική με τα βλαστοκύτταρα στην περιοχή του Τέξας, για τα θεσμοθετημένα τυχερά παιχνίδια στην Ιταλία, για την ανατροφή ενός εφήβου από το Βιετνάμ από μια ανύπαντρη μητέρα, πώς να επενδύσουμε σ’ ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα αμοιβαίων κεφαλαίων, για γυρίσματα ταινιών στα νότια του Tyrols της Ιταλίας, και τις δυνατότητες της νέας παγκόσμιας συνειδητότητας για θετική επίδραση στη ζωή μας.
Αυτός είναι ο «ζωντανός» ακτιβισμός.
Αυτή είναι η «ζωντανή» μεταμόρφωση.
Έτσι γίνεται.
Αυτή είναι η ευκαιρία να αποδεχτείς, να ενσωματώσεις και να ζήσεις την ιδέα ότι όλοι είμαστε μια ανθρώπινη φυλή, χωρίς ψευδή εμπόδια και διαχωρισμούς.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο της δημιουργίας και της εξάσκησης νέων συμπεριφορικών μοτίβων που μας οδηγούν έξω από την συνηθισμένη καθημερινότητά μας. Ωστόσο, μας δίνουν τη δυνατότητα να ανταμειφθούμε έτσι όπως δεν το περιμένουμε: η δημιουργία νέων διαπροσωπικών σχέσεων, επαφών, η ανταλλαγή ιδεών, και το βίωμα της χαράς που βασίζεται περισσότερο στις ομοιότητες παρά στις διαφορές μας, στην σύνδεση παρά στην αποσύνδεση, μας ενώνουν μέσα σ’ ένα πλαίσιο δημιουργικής ασφάλειας παρά στείρου υπερπροστατευτισμού. (Αυτό θέτει το εξής ερώτημα: Ο αδυσώπητος αγώνας μας για την επίτευξη πολιτικά ορθής «ασφάλειας» έκανε κάποιον από όλους μας να νιώθει τελικά προστατευμένος και ασφαλής, ώστε να αναπτύξει το δυναμικό του; Ή μήπως αυτή η «ψευτο-ασφάλεια» είναι μια μεγαλόπνοη αλλά αναποτελεσματική ιδέα, αφού τελικά αυξάνει την αίσθηση ανασφάλειας και φόβου;)
Αλλά παρεκκλίνω ...
Ποια είναι λοιπόν είναι η ουσία του θέματος;
Οι πολυάριθμες, υπέροχες προσπάθειες, που πολλοί από εμάς έχουν συμμετάσχει ή έχουν ιδρύσει, μας έχουν μετακινήσει συλλογικά προς ένα νέο κόσμο του οποίου το όραμα μεταφέρουμε όλοι μέσα μας. Οι προσπάθειες αυτές μας τρέφουν, μας κινούν, μας διαμορφώνουν, ενισχύοντας τις θετικές αλλαγές και φέρνοντάς μας πιο κοντά στον σκοπό της ζωής μας.
Το ερώτημα λοιπόν, έχει ως εξής: Πώς υιοθετούμε αυτά τα υψηλής δόνησης οράματα, ώστε να τα βιώνουμε στις απλές, καθημερινές μας στιγμές; Πώς μπορούμε, συλλογικά και ατομικά, να μετακινούμε το δείκτη πορείας της ζωής μας -μία μοίρα τη φορά- ώστε όπως τα πλοία στη θάλασσα, να κάνουμε μικρές και σταδιακές αλλαγές στην κατεύθυνσή μας καταλήγοντας σε ένα πολύ διαφορετικό σημείο στον ορίζοντα;
Χθες ήμουν έξυπνος και ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.
Σήμερα είμαι σοφός και θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου.
Το επιτυγχάνουμε, κάνοντας
συνετές, συνειδητές επιλογές ακόμα και στα πιο βασικά επίπεδα αποφάσεων,
ώστε να θέσουμε νέα πρότυπα ζωής σε κίνηση. Σε ενεργειακό επίπεδο,
αυτές οι νέες επιλογές έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο. Είναι μάλιστα τόσο
σημαντικές όσο και οι μεγαλειώδεις πράξεις των προγόνων μας που άλλαξαν
το ρου της ιστορίας. Ο δικός μου δάσκαλος, σαράντα περίπου χρόνια πριν,
συνήθιζε να λέει πως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, σε πνευματικό
επίπεδο, μεταξύ του κινήματος που ξεκίνησε ο Γκάντι στην Ινδία και του
να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπό μας να διασχίσει ένα δρόμο. Τα πάντα είναι
θέμα πρόθεσης. Αυτό είναι το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάθε πράξη
εκπέμπει μια συχνότητα δόνησης που γίνεται αισθητή στα πέρατα του
σύμπαντος (Φαινόμενο της πεταλούδας - the Butterfly Effect) και τα
αποτελέσματά της, αν εκπορεύεται από αγάπη και διάθεση προσφοράς στο
κοινωνικό σύνολο, μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε ατομικό και συλλογικό
επίπεδο.
Οπότε, πού οδήγησε τους τέσσερις μας η επιλογή να συνυπάρξουμε ενεργά στο αεροδρόμιο; Σε ένα αναπάντεχο ταξίδι στη Βενετία, σε μια πιθανώς προσοδοφόρα επένδυση σε αμοιβαίο κεφάλαιο, σε ένα υπερατλαντικό ταξίδι για να συμμετάσχουμε όλοι μαζί στο ετήσιο συνέδριο Επιστήμης και Μη-Δυαδικότητας, και βεβαίως, σε υπέροχες φιλίες που φαίνεται ότι θα διατηρηθούν για πολλά χρόνια.
πηγη
Οπότε, πού οδήγησε τους τέσσερις μας η επιλογή να συνυπάρξουμε ενεργά στο αεροδρόμιο; Σε ένα αναπάντεχο ταξίδι στη Βενετία, σε μια πιθανώς προσοδοφόρα επένδυση σε αμοιβαίο κεφάλαιο, σε ένα υπερατλαντικό ταξίδι για να συμμετάσχουμε όλοι μαζί στο ετήσιο συνέδριο Επιστήμης και Μη-Δυαδικότητας, και βεβαίως, σε υπέροχες φιλίες που φαίνεται ότι θα διατηρηθούν για πολλά χρόνια.
Συγγραφέας: Eve Konstantine
Το ταξίδι της Eve προς τη διεύρυνση της συνειδητότητάς της, άρχισε κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών της. Τότε γνώρισε έναν Ινδό καθηγητή...πηγη