Είναι φορές που μαθαίνεις να πέφτεις.

Είναι φορές που θες να χωθείς πιο βαθιά στο κρεβάτι σου γιατί όλα μοιάζουν ύποπτα, ακόμα και το φώς που μπαίνει από το παράθυρο.
Είναι φορές που μένεις μόνος.
Προστατευμένος στα τείχη που έφτιαξες.
Είναι φορές που θυμώνεις που είναι Χριστούγεννα.
Είναι φορές που η μέρα δεν βγαίνει.
Και κάτι φορές με ψεύτικα χαμόγελα.
Είναι φορές που όλα μοιάζουν κάλπικα.
Είναι φορές που φέρεσαι αχάριστα.
Και κάτι φορές που σε παίρνουν τα δάκρυα.

Είναι φορές που μαθαίνεις να πέφτεις.
Είναι φορές που βλέπεις τα θαύματα.
Είναι φορές που σκαρφαλώνεις τα τείχη σου.
Και κάτι άλλες φορές που πετάς.
Είναι φορές που μαθαίνεις να βλέπεις τον ήλιο.
Είναι φορές που γελάς.
Και κάτι φορές που ερωτεύεσαι.
Είναι φορές που η βροχή σε ξυπνάει.
Είναι φορές που ότι κι αν γίνει, περνάει.
Και κάτι φορές που όταν λες δεν πειράζει.
Είναι αυτές οι φορές που το φώς δεν διστάζει.
Γράφει η Νάνσυ Καρά
Πηγή