Χόρχε Μπουκάι: o σταρ Αργεντίνος ψυχίατρος που αγαπούν οι γυναίκες

Τι μας είπε όταν ήρθε στην Ελλάδα, ο ψυχίατρος που προσεγγίζει τα προβλήματα με την γλώσσα των συναισθημάτων και της αγάπης. 

Κάποιες γυναίκες ακούν τα λόγια του να γυρίζουν και να ξαναγυρίχουν μέσα στο μυαλό τους, σαν να έχουν μία μυστική παρεούλα. Κάποιες άλλες θεωρούν τα βιβλία του για την αυτογνωσία χάσιμο χρόνου. Ο Αργεντίνος ψυχίατρος, που χαίρει της εκτίμησης μίας μεγάλης μερίδας των επιστημόνων που ασχολούνται με την ψυχική υγεία, σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητος. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα διεθνώς.

Το πρωινό της Τρίτης 17 Ιουνίου βρέθηκε στην Ελλάδα και μίλησε στον Παναγιώτη Βασιλάκη, με αφορμή την κυκλοφορία του νέο του βιβλίου «Ο δρόμος της Πνευματικότητας» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Opera.

«Ο δρόμος της Πνευματικότητας» δίνει, όπως και όλα μου τα βιβλία, κάποιες απαντήσεις σε κάποιες δικές μου προσωπικές ερωτήσεις. Μία ιδέα που προέκυψε σε μία προσωπική εμπειρία την οποία ποτέ δεν περίμενα να συμβεί. Βρισκόμουν στο Μεξικό σε μία πόλη που ονομάζεται Τεποθλάν (Tepoztlan) όπου υπάρχει ένα βουνό που έχει τη φήμη να είναι ένα πολύ μυστικιστικό/πνευματικό βουνό. Όταν ανέβηκα στην κορυφή που υπήρχε ένας ναός, ξαφνικά αισθάνθηκα ένα συναίσθημα που ποτέ στη ζωή μου πριν δεν το είχα αισθανθεί. Μια αίσθηση εσωτερικής ευμάρειας, μία εσωτερική ζεστασιά η οποία έβγαινε από μέσα προς τα έξω και μία σκέψη παντελώς καινούρια. «Τι ωραία στιγμή για να πεθάνω!» σκέφτηκα...

Έχετε καταλάβει γιατί εμφανίστηκε το αίσθημα αυτό σε εσάς;

Πιστεύω πως ήταν μια σύνδεση με τις πνευματικές μου πλευρές. Δεν πιστεύω πως είχε κάποια συγκεκριμένη σύνδεση με τον Θεό συγκεκριμένα αλλά με τη δική μου, την προσωπική μου πνευματικότητα. Με αυτό που σήμερα ονομάζω και ξέρω αυτό που οι άνθρωποι σήμερα έχουν ως υπερβατικό, τις πλευρές τους τις λιγότερο γήινες, τις λιγότερο συνδεδεμένες με τα υλικά.

Γιατί πιστεύετε ότι τα βιβλία σας έχουν τόσο μεγάλη ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό;

Είναι δύσκολο να το ξέρεις αυτό, αν το ήξερα οι εκδότες μου σε όλο τον κόσμο θα με πληρώνανε περιουσίες να τους πω την απάντηση. Γράφω για αυτό που συμβαίνει σε εμένα όχι για αυτό που συμβαίνει σε άλλους. Χρησιμοποιώ το παραμύθι σαν πηγή διδαχής. Και μιλάω με λεξιλόγιο που μπορεί να το καταλάβει η μητέρα μου που ίσα που έχει τελειώσει το δημοτικό.

Γιατί χρησιμοποιείτε παραβολές στα βιβλία σας;

Γιατί ήταν μέρος της ζωής μου. Εγώ γεννήθηκα σε ένα σπίτι με τέσσερις παππούδες, που ήταν Άραβες και Εβραίοι. Η αραβική πλευρά αφηγούταν παραμύθια που ήταν όλα των δερβίσηδων. Όλη μου η παιδική ηλικία ήταν γεμάτη παραμύθια. Αυτό το στήριζε και το γεγονός ότι ο πατέρα μου, παρόλο που δεν ήταν μορφωμένος, λάτρευε τη λογοτεχνία, την ανάγνωση. Και πάντα μας έλεγε, στον αδερφό μου και σε εμένα, ότι δεν είχε χρήματα για καινούργια ρούχα και για ακριβά παιχνίδια αλλά στο σπίτι μας πάντα υπήρχαν χρήματα για βιβλία.

Πιστεύετε πως ακόμα έχετε έμπνευση να συνεχίζετε να γράφετε;

Ναι, φυσικά! Πάντα έχει κάποιος περισσότερα να δώσει, και όταν δεν έχει πια να δώσει, πρέπει να σταματήσει να δίνει, για να μπορέσει να λάβει και ύστερα να μπορέσει να ξαναδώσει. Εγώ κατάλαβα πως η διαδικασία να δίνεις πράγματα είναι μια δυναμική διαδικασία όπου κάποιος συνεχώς αδειάζει το ποτήρι του για να το ξαναγεμίσει για να μπορεί να ξαναδώσει. Αυτή η διαδικασία είναι δυναμική και απόλυτα απαραίτητη και για αυτόν που γράφει.

Τι κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο;

Προσπαθώ να έχω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ και σε αυτό που αφιερώνω τον περισσότερο ελεύθερό μου χρόνο μου είναι στο να μην κάνω τίποτα. Και το τίποτα σημαίνει τίποτα. Ούτε να γράφω, ούτε να ακούω μουσική, ούτε να χαζεύω το τοπίο… απολύτως τίποτα! Ακόμα και όταν είμαι πολύ απασχολημένος, δύο τρεις φορές την εβδομάδα, κλέβω από τις δραστηριότητές μου μία ή δύο ώρες, για να μην κάνω τίποτα.

Έχετε φανταστεί τον εαυτό σας, μετά από χρόνια, που θα έχετε σταματήσει το γράψιμο;

Ναι το έχω σκεφτεί! Δεν μου μένει πολύ ακόμα για να σταματήσω να γράφω. Αισθάνομαι την επιθυμία να γράψω κάθε φορά που θέλω να πω, να επικοινωνήσω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα γράψω για πάρα πολύ ακόμα. Και όταν σταματήσω να γράφω θα υπάρχουν δύο πράγματα που με περιμένουν: το ένα είναι το να μην κάνω τίποτα για περισσότερο χρόνο και το δεύτερο είναι λιγάκι να επανέλθω στη θεραπεία ασθενών μου, να έχω ασθενείς και γραφείο. Γιατί από όλα που έχω κάνει στη ζωή μου, αυτό είναι που μου άρεσε πιο πολύ να κάνω.

Κάποιο μέρος που σας αρέσει εδώ στην Ελλάδα;

Έχω επισκεφτεί την Ελλάδα τέσσερις φορές. Με ξετρελαίνει η Ακρόπολη, η Πλάκα, πριν λίγα χρόνια που είχα επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά ένα μέρος που ποτέ δεν θα μπορέσω να ξεχάσω είναι η Σαντορίνη. Για μένα το ηλιοβασίλεμα που είδα από την Οία δεν το έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου!

Τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;

Το τελευταίο πρότζεκτ που έχουμε είναι το βιβλίο που γράφουμε μαζί με τον Ντεμιάν, το οποίο μιλάει για τη σχέση μεταξύ γονιών και παιδιών, πατέρα και γιου. Αυτό είναι το ένα πρότζεκτ. Το δεύτερό μου πρότζετ, το οποίο δεν έχει να κάνει καθόλου με τη συγγραφή, δουλεύω στο Μεξικό με το Πανεπιστήμιου Χουάρες εκπαιδεύοντας ένα γκρουπ νέων για να τους δώσω την ικανότητα να μπορούν να κάνουν σεμινάρια/εργαστήρια για το κοινό, για να μπορέσουν εκείνοι να βοηθήσουν στο πρόβλημα της βίας, της διαφθοράς και της διακίνησης ναρκωτικών. Εδώ και ένα χρόνο συμμετέχω σε αυτό το πρότζεκτ και πιθανότατα θα με κρατήσει ακόμα ένα χρόνο ακόμα. Πιστεύω πολύ σε αυτό το πρότζεκτ το οποίο είναι δωρεάν για τους συμμετέχοντες.

Θέλετε να πείτε κάτι για την ελληνική κρίση και τη δύσκολη περίοδο που διανύει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;

Το μόνο μήνυμα που έχω να δώσω είναι ότι η κρίση, όλες οι κρίσεις γενικά στον κόσμο, περνούν. Το σημαντικό δεν είναι να υπομείνεις την κρίση συγκεκριμένα, αλλά το να λάβουμε την απόφαση ότι θα πρέπει να αλλάξουμε την Ελλάδα, να την μεταλλάξουμε μετά την κρίση. Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος σε σχέση με το μέλλον της Ελλάδας!

Θα είμαστε ίδιοι μετά την κρίση;

Όχι! Ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι αλλά διαφορετικοί. Θα υπάρχουν κάποια καινούργια πράγματα τα οποία θα μας αρέσουν περισσότερο. Θα υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που θα λέμε τι ωραία που ήτανε τότε που ήμασταν έτσι.

Ερωτήσεις στο γιο του Χόρχε Μπουκάι, τον Ντέμιαν Μπουκάι.

Το πρώτο σας βιβλίο που θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το 2015 με τίτλο «Από άλλη γωνία». Ήταν δύσκολη η συγγραφή του;

Στην αρχή δεν ήταν δύσκολο να γράψω. Εγώ έγραφα γιατί αισθανόμουν ότι είχα κάποια πράγματα να πω, είχα κάποιους ενδιαφέροντες τρόπους για να πω κάποια πράγματα. Μετά σε δεύτερη στιγμή που είχε να κάνει πώς να δέσω μεταξύ τους τα πράγματα που είχα γράψει, είχε να κάνει με το να βρω το κοινό ερώτημα μεταξύ των κειμένων, τότε ήταν πολύ πιο δύσκολο και απαιτήθηκε πολύ περισσότερη δουλειά από μένα, αλλά επίσης πολύ ικανοποιητικό.

Λίγα λόγια για το βιβλίο σας;

Είναι ένα βιβλίο ξεκινώντας από στιγμές και καταστάσεις της καθημερινής ζωής, κάποιες καταστάσεις δικές μου άλλες γνωστών και φίλων, άλλες ασθενών μου. Χρησιμοποιώ στο βιβλίο μία ποικιλία διαφορετικών πηγών και πόρων. Μπορεί να είναι ιστορίες, διαφημίσεις, κομμάτια από ταινίες, ταινίες που μπορεί να είναι πολύ δημοφιλείς, όχι μόνο σοβαρές. Για να το συνδέσουμε τον τίτλο του βιβλίου με τα γεγονότα της Ελλάδας, το νόημα είναι να βλέπεις τα πράγματα από άλλη γωνία.

Με τι ασχολείστε στον ελεύθερό σας χρόνο;

Περνάω το ελεύθερό μου χρόνο κυρίως με τα παιδιά μου. Έχω δύο παιδάκια 6 και 3 ετών. Προσπαθώ να περνάω αρκετό χρόνο με τη γυναίκα μου και καμιά φορά να βγαίνω με φίλους.

Πηγή: in.gr.