Αν η κυκλοθυμία υπάρχει σαν στοιχείο στο χαρακτήρα κάποιου, είτε σε
μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, σημαίνει πως έχει γίνει γι’ αυτόν -κάπως-
τρόπος ζωής.
Αυτό σημαίνει πως γνωρίζει ότι οι εναλλαγές στη διάθεσή του είναι κάτι
παραπάνω από συνηθισμένες και πως μάλιστα αυτές μπορεί να προκληθούν
χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος.
Συγκεκριμένα, ένα άτομο κυκλοθυμικό ενδέχεται να ξυπνήσει με κέφια -και
μάλιστα πολλά-, αλλά μόλις συμβεί κάτι -σχετικά- ασήμαντο να μη
μιλιέται. Μπορεί για παράδειγμα να ακούσει απλώς ένα τραγούδι που του
θυμίζει κάτι που δε θέλει να θυμάται ή να συζητήσει κάτι το οποίο ξέρει ή
έχει συνειδητοποιήσει ήδη, αλλά συνεχίζει να τον επηρεάζει.
Επίσης υπάρχει και η περίπτωση -απλώς- να μην έχει ξυπνήσει καλά και
συνεπώς να μην έχει καμία όρεξη να επικοινωνήσει με άνθρωπο. Κατά γενική
ομολογία, τα συγκεκριμένα «μυστήρια πλάσματα» θα ήταν καλό να τα
πετύχεις στις καλές τους κι αυτό επειδή οι καλές απέχουν εκ διαμέτρου
απ’ τις κακές.
Κι αυτές οι φάσεις τους έχουν τόση διαφορά μεταξύ τους που καμιά φορά
αναρωτιέσαι αν έχεις να κάνεις με το ίδιο άτομο. Συχνότατα, δυσκολεύεσαι
να καταλάβεις αν τους συμπαθείς ή όχι. Όταν τους πιάνουν τα δικά τους,
τα περίεργα, νιώθεις πως ξαφνικά δε θες να τους ξαναμιλήσεις κι εκεί που
το έχεις πάρει απόφαση μ’ ένα κλικ αλλάζουν τα πάντα. Δε γίνονται απλά
νορμάλ, γίνονται ερωτεύσιμοι.
Για να λέμε και τα πράγματα όπως έχουν αυτή η κατάσταση μπορεί να
εξιτάρει εύκολα οποιονδήποτε συναναστρέφεται μαζί τους. Απ’ την άλλη
μεριά, ίσως όλο αυτό το παιχνίδι των εναλλαγών συμπεριφορών και
διαθέσεων, αλλά και των σκωτσέζικων ντους να γίνεται μετά από κάποιο
σημείο κουραστικό.
Δηλαδή μπορεί να κουράσει εκείνους που ή έχουν περάσει απ’ το
κυκλοθυμικό στάδιο και το έχουν αφήσει πίσω τους ή αυτούς που δεν
υπήρξαν ποτέ σε ανάλογη θέση. Όπως και να ‘χει οι λεγόμενοι «ξεκάθαροι»,
ξέρουν τι θέλουν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το να το δείξουν.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως είναι λογικό κι επόμενο δημιουργείται ένα
χάσμα. Οι δύο άνθρωποι αυτοί στην οποιαδήποτε είδους σχέση βρίσκονται
αντιμετωπίζουν προβλήματα συνεννόησης. Ενώ, λοιπόν, είναι πολύ πιθανόν
να μιλάν για το ίδιο πράγμα, δε δύνανται να επικοινωνήσουν ουσιαστικά
έτσι ώστε να το καταλάβουν. Το συμπέρασμα είναι πως γίνονται
παρεξηγήσεις χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος.
Ωστόσο, ο κυκλοθυμικός άνθρωπος το μόνο που χρειάζεται είναι έναν καλό
χειρισμό, διότι αν όλοι έχουμε κουμπιά, τα δικά του είναι περισσότερα
και σίγουρα είναι μπερδεμένα. Αν δε θέλει να ανοιχτεί, δε θα το κάνει
όσος χρόνος κι αν περάσει ή μάλλον -για να το θέσω καλύτερα- αν δεν τον
κάνεις να ανοιχτεί. Η εκδοχή του να τα καταφέρεις όμως είναι τουλάχιστον
θελκτική.
Κατ’ αρχάς επειδή, εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον
γοητεύει το δύσκολο και κατά δεύτερον γιατί ο κόσμος αυτών των ανθρώπων
είναι όμορφος, ασυνήθιστος, παρορμητικός κι απρόσμενος. Πέρα απ’ το
γεγονός πως το ότι τους «ξεκλείδωσες» λέει πολλά και για σένα, αλλά και
γι’ αυτούς.
Η κυκλοθυμία πιθανώς να κρύβει πληγές, είτε συνειδητές είτε
υποσυνείδητες, κι αναμφίβολα δεν είναι εύκολη κατάσταση. Άλλα ποιος δεν
μπήκε στον πειρασμό να λύσει κάτι -επιφανειακά- άλυτο;
Συντάκτης: Χρύσα Τικοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
