Και πως θα είσαι πάντα εδώ, είπες.
Και πως όλα θα αλλάξουν, έλεγες. Και ότι εγώ είμαι το μέλλον σου, άκουγα.
Της Έφης Μπαμπούρη.
Και διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα μηνύματα.
Έλεγα δεν μπορεί. Τα φαντάζομαι. Φοβόμουν πως η καψούρα θα με φτάσει
στην παράνοια. Κι αν ρωτήσεις τους γύρω μου, θα σου πουν πως την
ακούμπησα λιγάκι.
Προβληματική, είπα, είμαι. Είναι ο χαρακτήρας μου, έλεγα, που φταίει.
Δεν είμαι αρκετά καλή για σένα, σίγουρα. Αξίζεις, κάποια καλύτερη από
μένα. Ενοχική, γεμάτη ανασφάλειες και έτοιμη να αναποδογυρίσω όλο μου το
είναι για να σου ταιριάζω. Εγώ, να ταιριάζω με σένα. Εγώ να κάνω ότι
χρειαστεί. Εγώ να είμαι εκείνη που θα γίνει ότι ζητήσεις.
Φίλε, στάς που λένε και στο χωριό μου.
Δεν έχω ιδέα τι ζούμε. Δεν έγινε συζήτηση ποτέ για αυτό που συμβαίνει.
Δεν ήθελες όσες φορές κι αν ξεκίνησα να σου βγάλω λίγα σώψυχα. Κι αν
έβγαλα ήταν λόγια. Μίλησες, εκτονώθηκες, είπες όσα ένιωθες και το
επόμενο πρωί έγινες ο ίδιος. Ψυχρός, εγωιστής και αρσενικό πολλά βαρύ.
Και πάλι τα ίδια για μένα. Με το τσιγκέλι να σου πάρω μια κουβέντα. Ένα
γεια που σε μένα μοιάζει με εξομολόγηση μεγάλου έρωτα. Η παράνοια που
λέγαμε πριν.
Και όλο κάνω να φύγω γιατί βαράνε τα καμπανάκια πως κάτι δε πάει καλά.
Και είναι σαν να έχεις βάλει ένα τσιπάκι στο σώμα μου. Ένα τσιπάκι που
μόλις κάνω ένα βήμα στη ζωή μου σε ενημερώνει. Σε ενημερώνει και
επιστρέφεις με ένα μήνυμα, γιατί πάντα το κάτι παραπάνω σε φόβιζε, να
μου τάξεις λαγούς με πετραχήλια. Και με πείθεις, γαμώτο. Με πείθεις
γιατί δεν έχω κατέβει ακόμη από τη σκάλα της καψούρας που με ανέβασες.
Ώσπου, ξεκινάς, μόλις επιβεβαιωθείς, τα ίδια.
Εκεί εγώ. Ξεκόλλα λένε και δεν μπορώ. Και το ξέρεις κι εσύ τόσο καλά,
που πατάς πάνω σε αυτό. Δεδομένη νομίζεις είμαι μα δε σου έμαθε κανείς
πόσο γρήγορα μπορώ να γίνω ζητούμενο.
Τι πίστευες;
Όχι δε σε εκβιάζω για να αρχίσει πάλι το κανάκεμα.
Δε θα είμαι πάντα εδώ. Δεν είμαι δέντρο για να μένω στάσιμο.
Κυλά η ζωή και κάθε μέρα παίρνω χαστούκια από ευκαιρίες που έχασα.
Όχι πια. Όχι άλλο.
Περνούν τα χρόνια και έχω ονειρευτεί πολλά. Έλεγα θα περιμένω όσο αντέχω και μάλλον ήταν ως εδώ.
Έχω μια καρδιά πεινασμένη και ο δικός σου “έρωτας” είναι πολύ λίγος. Δε
θέλω τα λίγα γιατί αξίζω πολλά. Ίσως δεν είμαι αρκετά καλή για σένα,
όντως.
Είμαι πολύ καλή, όμως για να αξίζω σε σένα.
