Της Χρύσας Λεϊμονή.
Έρχεται κάποια στιγμή που όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουμε
στρεσογόνες καταστάσεις στη ζωή μας. Τότε ενδεχομένως να βιώσουμε το
αίσθημα του λεγόμενου “άγχους”. Ωστόσο, το σε ποιο βαθμό και σε τι
επίπεδα θα φτάσει το άγχος αυτό, εξαρτάται κυρίως από τη δική μας
ιδιοσυγκρασία και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Σε ορισμένους, είναι πιθανό να εμφανισθεί το λεγόμενο “δημιουργικό
άγχος”. Αυτό αποτελεί τη θετική εκδοχή του άγχους καθώς είναι αυτό που
μας κινητοποιεί ώστε να γίνουμε πιο δημιουργικοί, μας γεμίζει με πείσμα,
μας οπλίζει με υπομονή και επιμονή. Με αυτόν τον τρόπο κατορθώνουμε να
επιτύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει και να φθάσουμε λίγο πιο κοντά
στα όνειρα μας κάνοντας μικρά μικρά βήματα τη φορά.
Υπάρχουν όμως, και εκείνοι οι άνθρωποι στους οποίους το άγχος
χτυπάει κόκκινο. Ξεφεύγει από τον έλεγχο τους και τους κάνει να
αισθάνονται ανήμποροι και ανίκανοι να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της
ζωής. Τους γεμίζει με φόβο για την αποτυχία, τους αποδυναμώνει και τους
απομακρύνει από τους επιθυμητούς στόχους.
Το άγχος αυτό είναι καταστροφικό διότι μας κάνει να χάνουμε
ευκαιρίες, μας κρατάει πίσω και δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε και να
ανελιχθούμε όπως πιθανότατα θα μας άξιζε.Βασικά δεν μας επιτρέπει,
πολλές φορές, ούτε καν να δοκιμάσουμε.
Το μέγεθος της καταστροφής;
Μεγάλο.
Και κυρίως;
Άδικο.
Μία αδικία όμως, που πηγάζει από τον ίδιο μας τον εαυτό καθώς εμείς
και μόνο εμείς είμαστε υπαίτιοι για την ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση. Και
πριν προλάβουμε να αυτομαστιγώσουμε τον εαυτό μας για την υπαιτιότητα
μας αυτή, καλό θα ήταν να αντιστρέψουμε το νόημα αυτό υπέρ μας.
Το γεγονός ότι εμείς κρατάμε την ευθύνη στα χέρια μας, σημαίνει
ταυτόχρονα πως εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι αν κινητοποιηθούμε και
αντιληφθούμε το τι πραγματικά συμβαίνει, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την
κατάσταση αυτή προς όφελος μας.
Αν αντιληφθούμε δηλαδή, πως δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τόσο
πολύ και σε κάθε μας βήμα για τυχόν αποτυχίες διότι έτσι χάνουμε την
ουσία της εμπειρίας. Όταν κοιτάς μόνο το αποτέλεσμα, δηλαδή το που
θέλεις να καταλήξεις, έχοντας μόνο μία συγκεκριμένη επιλογή σαν τελικό
στόχο, τότε ξεχνάς να βιώσεις την εμπειρία αυτή καθ’αυτή.
Δεν έχει σημασία μόνο το αποτέλεσμα αλλά κυρίως η διαδρομή, διότι
μέσα από αυτή θα εξελιχθείς, θα μάθεις, θα προοδεύσεις. Από την πορεία
μέχρι τον τελικό στόχο είναι που βγαίνεις κερδισμένος. Ο τελικός στόχος
είναι απλώς μια μορφή επιβράβευσης για την όλη προσπάθεια σου.
Όταν όμως καταλάβεις που κρύβεται ο πραγματικός πλούτος, τότε θα
μπορέσεις να ελέγξεις και τέτοιου είδους συναισθήματα, όπως το
καταστροφικό σου άγχος.
Κανείς δε γεννήθηκε τέλειος και αψεγάδιαστος. Όλοι είμαστε άνθρωποι
με δυνατά και αδύναμα σημεία. Σε άλλους τομείς είμαστε καλοί, σε άλλους
μέτριοι και σε άλλους χάλια.
Σημασία έχει να δοκιμάζεις τα όρια σου και τις αντοχές σου
καθημερινά, έτσι ώστε να ανακαλύψεις που ταιριάζεις και που αισθάνεσαι
εσύ όμορφα και άνετα.
Όπου επιτύχεις, θα επιβραβευθείς μέσω της απόκτησης και της
επίτευξης του τελικού στόχου, όπου δεν επιτύχεις, θα επιβραβευθείς διπλά
μέσω της εμπειρίας και της δύναμης ψυχής που θα αποκτήσεις.
