Με κάθε αντίο μαθαίνεις τα λάθη σου και τα διορθώνεις για την επόμενη φορά. Με κάθε αντίο μαθαίνεις τον εαυτό σου καλύτερα και τι ζητάς ακριβώς, μαθαίνεις τα θέλω σου, τις αντοχές σου και τα όριά σου. Με κάθε αντίο γίνεσαι καλύτερος και πιο σωστός, μαθαίνεις να επικοινωνείς, να ανοίγεσαι. Να γίνεσαι πιο ανθρώπινος και πιο προσιτός.
Με κάθε αντίο μαθαίνεις να ζεις
καλύτερα κι αποκτάς περισσότερο χρόνο με τον εαυτό σου. Κάνεις τον
εσωτερικό σου απολογισμό, αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Μηδενίζεις και
ξεκινάς απ’ την αρχή. Κάθε αντίο είναι μία νέα αρχή. Μια καινούρια
ημέρα, μια καλημέρα. Κάθε αντίο είναι μια νέα γνωριμία. Μια πιθανή νέα
φιλία. Ένας πιθανός νέος έρωτας. Μια πιθανή νέα αγάπη. Δε χωράνε
μετριότητες στον έρωτα και στην αγάπη. Με κάθε αντίο ανοίγεις φτερά για
νέους ορίζοντες. Με κάθε αντίο σαλπάρεις για νέες θάλασσες.
Δε χρειάζονται δάκρυα και στεναχώριες. Δε χρειάζονται ηττοπάθειες. Με
κάθε αντίο μαθαίνεις να τολμάς. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να γίνεσαι πιο
δυνατός. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά δεν παύει να είναι αρχή, δεν παύει
να είναι μια ευκαιρία. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να αναπνέεις ξανά. Είναι η
ευκαιρία σου να ξεφύγεις και να αποδράσεις από όλα αυτά που σε έπνιγαν.
Αν δεν ήθελες να αποδράσεις, δεν θα ήταν αντίο. Σε κάθε αντίο δε χωράνε
δεύτερες σκέψεις. Το μόνο που χωράει είναι σιγουριά κι αυτοπεποίθηση.Με κάθε αντίο έρχεσαι πιο κοντά στο στόχο σου. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να ματώνεις και να επουλώνεσαι. Μαθαίνεις να πέφτεις και να σηκώνεσαι. Μαθαίνεις να βλέπεις τα πράγματα απ’ τη θετική τους πλευρά και να κρατάς τις σωστές άμυνες. Να διαβάζεις και να ψυχολογείς καλύτερα αυτούς που σε πλησιάζουν. Μαθαίνεις να ξέρεις από πριν τι ζητάνε από σένα. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να λες όχι σε προτάσεις που δε σε γεμίζουν και σε ζωές που δε σε καλύπτουν. Μαθαίνεις τι πραγματικά αξίζεις.
Με κάθε αντίο αναθεωρείς τα δεδομένα και μαθαίνεις να μετράς καλύτερα τον εαυτό σου, τον χρόνο σου και τη ζωή σου. Μαθαίνεις να σηκώνεις τους κατάλληλους τοίχους κι άμυνες. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να μην πληγώνεσαι με το παραμικρό. Μαθαίνεις τι σου αξίζει και να μη συμβιβάζεσαι. Δεν πέφτεις στα πατώματα για το τίποτα και δε χαλιέσαι με το κάθε ημίμετρο που εμφανίζεται μπροστά σου. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να μην κατηγορείς συνεχώς τον εαυτό σου και να μοιράζεις τις ευθύνες όπως ακριβώς αναλογούν. Με κάθε αντίο ωριμάζεις και με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποιείς ότι γίνεσαι καλύτερος καθώς μαθαίνεις να συγχωρείς. Μαθαίνεις να ξεχνάς και να προσπερνάς. Να προσπερνάς αυτά που τελικά δεν άξιζαν.
Σε κάθε αντίο βγαίνεις νικητής. Από όποια πλευρά κι αν προέρχεται αυτό. Σε κάθε αντίο ευθύνη έχουν κι οι δύο πλευρές. Σε κάθε αντίο συνυπάρχει ένα τεράστιο σύμπλεγμα συναισθημάτων, με επικρατέστερο το συναίσθημα της ελευθερίας. Μια ελευθερία προς εκμετάλλευση γιατί στο τέλος η ζωή θα σε ανταμείψει και θα σου φέρει στο δρόμο σου τον άνθρωπο που θα σε συμπληρώνει σε όλα και σε εκείνο το σημείο θα καταλάβεις πως όλα τα αντίο που είπες ή δέχτηκες είχαν νόημα τελικά. Δεν ήταν άσκοπα. Με κάθε αντίο μαθαίνεις μέχρι πού θα έφτανες για κάποιον. Με κάθε αντίο μαθαίνεις να λες απλά αντίο.
Γράφει η Φωτεινή Μαρκογιάννη
