Υπάρχει μια νοσταλγική διάθεση, αυτό είναι γεγονός. Βοηθάει και η φετινή μόδα που έχει κάνει μεγάλα πισωγυρίσματα.
Όταν με ρώτησαν που θα ήθελα να πάω φέτος διακοπές, είπα αυθόρμητα στις Κάννες. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τη ξιπασιά μου. Το αντίθετο. Όταν έλεγα Κάννες δεν είχα στο μυαλό μου το 2013 αλλά το 1960 ή το 1950. Ναι, οι ιδανικές μου διακοπές θα ήταν στις Κάννες του τότε. Εκεί, ανάμεσα σε όλες τις σταρ που ήταν, και οι περισσότερες εξακολουθούν να είναι, τόσο υπέροχες που σου κοβόταν η ανάσα. Δεν θεωρώ, λοιπόν, τον εαυτό μου ξιπασμένο. Αν ήταν, θα προτιμούσα να πάω στη Μύκονο του σήμερα.
Γιατί οι Κάννες τότε ήταν ένα πραγματικό σχολείο και της μόδας και της κινησιολογίας μια γυναίκας. Για παράδειγμα, λατρεύω να βλέπω τα μαγιό εκείνης της εποχής. Με τα τονισμένα cups στο σουτιέν και τα μικρά μπικίνι, έφεραν μαζί τους όλη την διάθεση για επανάσταση και απελευθέρωση.
Το ίδιο αγαπώ και τα άλλα μαγιό. Με τα συντηρητικά, τεράστια μπικίνι που κάλυπταν τη κοιλιά και έσφιγγαν τους γλουτούς. Τα βρίσκω θηλυκά με την πραγματική έννοια και σέξι γιατί πιστεύω ότι σέξι δεν είναι αυτό που αποκαλύπτεται αλλά αυτό που αφήνει το μυαλό να ταξιδεύει.
Ναι. Θα ήθελα πολύ να είμαι στις παλιές Κάννες. Να παίζω με το τόπι της Brigitte και να ποζάρω με τη χάρη της Natalie Wood η οποία σε κάθε της εμφάνιση παρέδιδε μάθημα κομψότητας.
Να φοράω τα φορέματα με τις μεγάλες φούστες και να έχω μπούστο καρδούλα για να φαίνομαι πιο αισθησιακή και πιο διαθέσιμη. Να περπατάω πάνω στις μυτερές μου, λευκές γόβες και να φοράω στα μαλλιά μου τουρμπάνια, μαντίλια και καπέλα χωρίς κανένας να με σχολιάζει. Να ανακαλύπτω το καυτό σορτς και να μη φοβάμαι να το φορέσω. Να μαθαίνω για το τόπλες και να μη διστάζω να πετάξω πέρα το σουτιέν μου.
Θα ήθελα και εγώ να φοράω φλατ σανδάλια και κάπρι παντελονάκια. Να μην έχω ανάγκη κανένα 12ποντο για να βγάλω σώα το καλντερίμι. Να φλερτάρω εδώ και εκεί, να μη στέκομαι πουθενά συγκεκριμένα. Να ξαναβρώ τη χαρά του πουά και της ρίγας, τη γοητεία των γυαλιών πεταλούδα και τη δύναμη του κόκκινου κραγιόν.
Βοηθάει και το γεγονός πως όλα παλιά φαινόντουσαν πιο καινούρια και πιο αυθεντικά.
Όταν με ρώτησαν που θα ήθελα να πάω φέτος διακοπές, είπα αυθόρμητα στις Κάννες. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τη ξιπασιά μου. Το αντίθετο. Όταν έλεγα Κάννες δεν είχα στο μυαλό μου το 2013 αλλά το 1960 ή το 1950. Ναι, οι ιδανικές μου διακοπές θα ήταν στις Κάννες του τότε. Εκεί, ανάμεσα σε όλες τις σταρ που ήταν, και οι περισσότερες εξακολουθούν να είναι, τόσο υπέροχες που σου κοβόταν η ανάσα. Δεν θεωρώ, λοιπόν, τον εαυτό μου ξιπασμένο. Αν ήταν, θα προτιμούσα να πάω στη Μύκονο του σήμερα.Δεν έχω κανένα λόγο, όμως, να το επιθυμώ αυτό.
Αν, όμως, μεταφερόμουν μαγικά εκεί, δε θα σταμάταγα να κοιτάω και να εκπαιδεύω το στιλ, τη κίνηση και την αισθητική μου.
Γιατί οι Κάννες τότε ήταν ένα πραγματικό σχολείο και της μόδας και της κινησιολογίας μια γυναίκας. Για παράδειγμα, λατρεύω να βλέπω τα μαγιό εκείνης της εποχής. Με τα τονισμένα cups στο σουτιέν και τα μικρά μπικίνι, έφεραν μαζί τους όλη την διάθεση για επανάσταση και απελευθέρωση.Το ίδιο αγαπώ και τα άλλα μαγιό. Με τα συντηρητικά, τεράστια μπικίνι που κάλυπταν τη κοιλιά και έσφιγγαν τους γλουτούς. Τα βρίσκω θηλυκά με την πραγματική έννοια και σέξι γιατί πιστεύω ότι σέξι δεν είναι αυτό που αποκαλύπτεται αλλά αυτό που αφήνει το μυαλό να ταξιδεύει.
Ναι. Θα ήθελα πολύ να είμαι στις παλιές Κάννες. Να παίζω με το τόπι της Brigitte και να ποζάρω με τη χάρη της Natalie Wood η οποία σε κάθε της εμφάνιση παρέδιδε μάθημα κομψότητας.
Να φοράω τα φορέματα με τις μεγάλες φούστες και να έχω μπούστο καρδούλα για να φαίνομαι πιο αισθησιακή και πιο διαθέσιμη. Να περπατάω πάνω στις μυτερές μου, λευκές γόβες και να φοράω στα μαλλιά μου τουρμπάνια, μαντίλια και καπέλα χωρίς κανένας να με σχολιάζει. Να ανακαλύπτω το καυτό σορτς και να μη φοβάμαι να το φορέσω. Να μαθαίνω για το τόπλες και να μη διστάζω να πετάξω πέρα το σουτιέν μου.
Θα ήθελα και εγώ να φοράω φλατ σανδάλια και κάπρι παντελονάκια. Να μην έχω ανάγκη κανένα 12ποντο για να βγάλω σώα το καλντερίμι. Να φλερτάρω εδώ και εκεί, να μη στέκομαι πουθενά συγκεκριμένα. Να ξαναβρώ τη χαρά του πουά και της ρίγας, τη γοητεία των γυαλιών πεταλούδα και τη δύναμη του κόκκινου κραγιόν.Εμπνεύσου από τις φωτογραφίες και δημιούργησε και εσύ αυτό το καλοκαίρι το στιλ «Κάννες 1960».
Πηγή : http://www.galsnguys.gr
